Działania Dzieło Pomocy Dzieciom Fundacji Ruperta Mayera rozpoczęły się na początku lat osiemdziesiątych XX wieku, od spontanicznej i bezinteresownej akcji grupy studentów z krakowskich uczelni oraz kleryków jezuickich. Poświęcając swoje serce i czas, podjęli inicjatywę niesienia pomocy wychowankom z państwowych domów dziecka. Organizowali dzieciom między innymi wspólne spacery, pomagali w nauce, zapraszali do swoich mieszkań, razem udawali się na niedzielną Mszę świętą, a latem wyjazdy wakacyjne. Poprzez swoje działania starali się stworzyć namiastkę atmosfery życia rodzinnego, życzliwości, przyjaźni i miłości których zabrakło w ich domach. Dążyli do tego, aby każde dziecko uwierzyło w swoje możliwości, odkrywało i rozwijało swoje talenty, poznało swoją wartość i rozwijało ciekawość oraz wiedzę o otaczającym świecie – nabierało motywacji do życia.
W roku 1980 z inicjatywy o. Ludwika Piechnika SJ oraz Katarzyny i Jana Maderów powołano do istnienia Akcję Pomocy Dzieciom, której głównym mottem działania były słowa: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Dzięki ich staraniom w Żmiącej już w roku 1981 po raz pierwszy w wakacje mogło wypoczywać dziesięcioro dzieci, a cztery lata później ponad 60. Z biegiem lat liczba dzieci wypoczywających w Żmiącej dochodziła nawet do 140.
O. Ludwik Piechnik objął studentów – wolontariuszy opieką duszpasterską, służył wiedzą i doświadczeniem pedagogicznym. Organizował comiesięczne grupy wsparcia dla wolontariuszy i wychowawców placówek na Przegorzałach, które poprzedzone były Mszą Świętą. Wielokrotnie podkreślał potrzebę współpracy między laikatem i duszpasterzami Kościoła. Zachęcał i mobilizował do aktywności, wychodząc z założenia, że laikat może i powinien dotrzeć do środowisk niedostępnych dla duchowieństwa; duszpasterze powinni natomiast wspierać materialnie i duchowo działania osób świeckich.
Dzięki staraniom ojca Piechnika zakupiono w Żmiącej koło Limanowej gospodarstwo rolne (znajdowały się w nim stary dom, stodoła i stajnia), które stało się zalążkiem działalności opiekuńczo – wychowawczej.
Przez kolejne lata o. Piechnik wspólnie z Katarzyną i Janem Maderami inspirował i kierował rozwojem Akcji starając się między innymi o pieniądze, transporty z darami z zagranicy oraz rozbudowę domu w Żmiącej. Opatrzność Boża zsyłała ofiarodawców z Polski, Holandii, Niemiec, Francji, którzy wspierali finansowo, jak również przekazywali żywność, odzież, meble i środki chemiczne.
W sprawy Akcji czynnie zaangażowały instytucje: Caritas z Monachium , jezuici z Polski i Niemiec jak również ich generał o. Peter Hans Kolvenbach oraz osoby prywatne: Gunter Billmayer, Sebald.
Szczególny charakter miało zaangażowanie niemieckiego jezuity o. Karla A. Kreusera SJ. Od samego początku, aż do śmierci (2008 r.) był wiernym przyjacielem Żmiącej. Patrząc na fundamenty nowego domu powiedział: „nie martwcie się, wybudujemy ten dom”. Słowa dotrzymał. Pozyskał dla Akcji ofiarodawczynię Benedictę Dykmans. Ponadto w różnych środowiskach propagował ideę Dzieła Pomocy Dzieciom, pozyskując kolejnych darczyńców.
Działalnością Dzieła Pomocy Dzieciom od 1989 roku do chwili obecnej żywo interesują się i materialnie wspierają Anita i Johann Hechendorfer oraz Stowarzyszenie Umweltschutz Arbeitskreis und Entwicklungshilfe – jego członkowie – Przyjaciele z Dachau.
W 1993r. Akcja Pomocy Dzieciom przekształciła się w Dzieło Pomocy Dzieciom Fundację Ruperta Mayera. Cele Akcji Pomocy Dzieciom i Dzieło Pomocy Dzieciom Fundacji Ruperta Mayera są tożsame.
Wychodząc naprzeciw potrzebom, wspieranych przez nią dzieci oraz wykorzystując zmieniającą się sytuację polityczną w kraju w 1995r. Fundacja, na czele z Katarzyną i Janem Maderami, uczestniczyła w tworzeniu Ośrodka Opiekuńczo-Wychowawczego Dzieło Pomocy Dzieciom oraz Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego Dzieło Pomocy Dzieciom.
W 1998 dzięki wsparciu i zaangażowaniu Żdany oraz Józefa Lassotów (ówczesnego prezydenta miasta Krakowa) Rada Miasta Krakowa wydzierżawiła Fundacji lokal przy ulicy Rajskiej 10, co umożliwiło rozpoczęcie całorocznych działań w Krakowie na większą skalę.
Dzięki posiadanej bazie lokalowej w Żmiącej i w Krakowie, wymienione wyżej instytucje, działają do dzisiaj, ulegają ciągłym przemianom, dostosowują się do zmieniających przepisów. Naczelną przesłanką ich działalności jest dobro dziecka i jego naturalne prawo do posiadania rodziny, jako normalnego i podstawowego środowiska rozwojowo-wychowawczego.
Należy podkreślić, że równolegle do troski o sprawy materialne i rozwojowe naszych podopiecznych bardzo ważne miejsce zajmuje troska o ich życie religijne. Po śmierci ojca Ludwika Piechnika (26.06.2006r.) duchową opiekę nad Dziełem Pomocy Dzieciom przejął jezuita o. Janusz Mółka. W każdą niedzielę i święto w kaplicy ośrodka w Żmiącej odprawiana jest Msza święta, w której dzieci biorą czynny udział: przygotowują liturgiczne czytania, grają na instrumentach, śpiewają.
Od początku istnienia Fundacja we wszystkich swoich działaniach wspierana jest systematycznie przez wolontariuszy.
Pierwszym prezesem Fundacji był niezapomniany o. Ludwik Piechnik SJ. Jego następcą przez wiele lat był o. Jan Gruszka SJ, aktualnie funkcję tę pełni o. Artur Demkowicz SJ.
Historia Fundacji to historia zaangażowania i oddania ludzi dobrej woli. Fundacja w swoich działaniach szanuje wolę ofiarodawców i zapewnia, aby wszelka jej własność zawsze służyła dzieciom – sierotom społecznym.
